Co Ty Na To?

czas na działanie

Fascynowały mnie zawsze postaci pionierskie, uparte i wszechstronne. Osoby, które traktują swoje decyzje poważnie, a zarazem idą przez życie, zanurzając się w różnorodność jaką oferuje nam świat. Podejmują wyzwania i tworzą ze swojej historii wielką przygodę.

Stefana szelestowskiego odkryłem przypadkiem, szukając informacji na temat historycznych początków biegów maratońskich w polsce i urzeczony jego historią, pokrótce chciałbym przedstawić tę inspirującą postać z czarno-białego zdjęcia.


Stefan Szelestowski (ur. 11 listopada 1900 w Warszawie, zm. 7 października 1987 w Gniewie) – polski sportowiec, lekkoatleta i pięcioboista, dwukrotny olimpijczyk.

Życiorys

Był synem Jana i Franciszki z Barabaszów[1]. Studiował na wydziałach prawa i filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uczęszczał do Gimnazjum Rontalera w Warszawie, ukończył szkołę średnią w Żytomierzu.

Służył w Legionach Polskich i uczestniczył w powstaniach śląskich[1]. Był podoficerem zawodowym w 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego w stopniu starszego wachmistrza.

Ukończył kurs szermierki w Centralnej Szkole Wojskowej Gimnastyki i Sportu w Poznaniu w 1925 r. oraz inne kursy instruktorskie we Włoszech, Niemczech, Finlandii, Austrii, Francji i Danii. Ukończył też szkołę filmową. Był dyplomowanym instruktorem szermierki, boksu, łyżwiarstwa i gier zespołowych oraz trenerem pływania i lekkoatletyki.

Osiągnięcia sportowe

Jako lekkoatleta specjalizował się w biegach długodystansowych. Startował (bez sukcesów) na Igrzyskach Olimpijskich w 1924 r. w Paryżu w biegu na 5000 metrów i w biegu na 3000 metrów drużynowo (razem z Julianem Łukaszewiczem i Stanisławem Zifferem).

Był pierwszym zwycięzcą biegu maratońskiego, zorganizowanego w Polsce w 1924 na trasie Rembertów-Zegrze i z powrotem, przebiegającego w niekorzystnych warunkach zarówno atmosferycznych (deszcz, wiatr) jak i technicznych (nierówna szosa, brak konkurencji z uwagi na tylko ośmiu startujących); uzyskał wynik 3:13:10,5, wyprzedzając o blisko godzinę następnego rywala. Był dwukrotnym mistrzem Polski w biegu maratońskim oraz biegu przełajowym, oba tytuły zdobył w 1924 r. Czterokrotnie był wicemistrzem: na 10 000 metrów w 1927, 1928 i 1929 r. oraz w biegu przełajowym w 1927 r., a dwa razy brązowym medalistą (na 3000 metrów z przeszkodami w 1923, 5000 metrów w 1928 r.). Wystąpił również w dwóch meczach międzypań-stwowych reprezentacji Polski.

Był rekordzistą Polski w biegu na 2000 metrów (6:01,4 w 1926 r.), na 10 000 m (34:27,6 w 1925 r.), 20 000 metrów (1:18:35,7 w 1923 r.), 30 000 metrów (2:07:19,0 w 1924 r.) i maratonie (3:13:10,5 w 1924 r.).

Rekordy życiowe:

• bieg na 5000 metrów – 16.11,0

• bieg na 10 000 metrów – 33.24,4

• maraton – 3:13.10,5

• bieg na 3000 metrów z przeszkodami – 11.55,0

Szelestowski odniósł wiele sukcesów w pięcioboju nowoczesnym. Był trzykrotnym mistrzem Polski w latach 1926, 1927 i 1928. Startował w tej dyscyplinie na Igrzyskach Olimpijskich w 1928 r. w Amsterdamie, zajmując 26. miejsce (wygrał wówczas bieg przełajowy).

Wojna i po wojnie

W czasie okupacji niemieckiej prowadził szkołę gimnastyki, w której akompaniował Stefan Kisielewski, był także właścicielem statku pływającego po Wiśle[3]. Był żołnierzem Armii Krajowej. Po wojnie był organizatorem sportu na Pomorzu Gdańskim, m.in. uczył pływania we własnej szkole.

Pracował jako trener w Gdańsku.
Odznaczony Krzyżem Zasługi.